Обсуждение статьи "БУМИС ПАНАЙОТИС"

На заметку (выцарапано из указанного выше источника):

Ή Εκκλησιαστική Εκπαίδευση: ή ιστορία, το παρόν και οί προοπτικές

Τοΰ κ. ΙΩΑΝΝΗ ΑΝΤ. ΠΑΝΑΠΩΤΟΠΟΥΑΟΥ

Ή άνάγκη επιμόρφωσης του κλήρου ό όποιος 6έν ειχε λάβει γυμνασιακή παιδεία, καλύφθηκε με τον ειδικό Ν. 346/1979, «Περϊ τρόπου πληρώσεως έφημεριακών τίνων θέσεων και συστάσεως ειδικών σχολών Ιερατικής Μορφώσεως». Μέ αύτό τό νόμο επετράπη ή χειροτονία αποφοίτων Δημοτικού Σχολείου σε δυσπρόσιτα χωριά και θεσμοθετήθηκε ή λειτουργία ετήσιων Ιερατικών Σχολών για τις ανάγκες των κατά τόπους Μητροπόλεων. Ή φοίτηση στα Μέσα Έκκλ. Φροντιστήρια (Έκκλ. Γυμνάσια) επετράπη σε όσους έχουν συμπληρώσει τό 16ο έτος της ήλικίας τους και είναι ύποψήφιοι. κληρικοί (αρθρ. 1, παράγρ. 2, τοϋ Π.Δ. 178/1976) και γιά όσους κληρικούς ενδιαφέρονταν νά συμπληρώσουν τή γυμνασιακή τους μόρφωση. Ή σταδιακή κατάργηση των Ανωτέρων Έκκλ. Φροντιστηρίων, γιά όσους είχαν απολυτήριο ισάξιο μέ τό απολυτήριο τοϋ Λυκείου, αντισταθμίσθηκε από τή λειτουργία της Δ' τάξης τών Έκκλ. Λυκείων [42].

Ό διοικητικός και εκπαιδευτικός διαχωρισμός τοΰ παλαιού Γυμνασίου σέ τριτάξιο Γυμνάσιο και Λύκειο, επέβαλε την εναρμόνιση της έκκλ. εκπαίδευσης μέ τό όλο νομοθετικό πλαίσιο πού είσήγα-γε ό Ν. 309/1976. Διά τού Π.Δ, 1025/1977 στήν πράξη καθορίσθηκε ώς μοναδικός τύπος έκκλ. εκπαίδευσης τό Τετρατάξιο Έκκλ. Λύκειο. Ή δημιουργία αποκλειστικά και μόνο Έκκλ. Λυκείων έλυσε έν μέρει τό πρόβλημα τής συνειδητής εισόδου τών μαθητών στήν έκκλ. εκπαίδευση, καθώς τό όριο ήλικίας έγινε τουλάχιστον τό 15ο έτος. Ή αλλαγή τοϋ έτους ένταξης τοϋ μαθητή στήν έκκλ. εκπαίδευση, κατέστησε τήν επιλογή της πράξη περισσότερο ώριμη καϊ διαφύλαξε τό κύρος της, αφού έξ αιτίας τών μεγάλων διαρροών πού είχαν τά έκκλ. σχολεία μετά τό Δ' έτος σπουδών, ή αξιοπιστία τής έκκλ. έκπαίδευσης ειχε τρωθεϊ βαρύτατα. Συγχρόνους τό Δημόσιο και τό Εκκλησιαστικό ταμείο διαφυλάχθηκαν από εκείνες τις περιπτώσεις τών μαθητών οί όποιοι εκμεταλλεύονταν τις παροχές τοϋ έκπαιδευτικοϋ συστήματος τών έκκλ. σχολείων. Ό άπόφοιτος τής Γ' τάξης έκκλ. Λυκείου συμμετέχει στις εισαγωγικές εξετάσεις γιά τά Πανεπιστήμια όπως και οί απόφοιτοι τών Κλασικών Λυκείων, ή μπορεϊ νά έγγραφεϊ στήν Δ' τάξη τοϋ Έκκλ. Λυκείου. Στήν Δ' τάξη μπορεί νά εγγραφεί κάθε απόφοιτος τής Γενικής Μέσης Εκπαίδευσης, χωρίς έξετάσεις [43]. Οί απόφοιτοι τών Έκκλ. Λυκείων συμμετέχουν στις εξετάσεις γιά εισαγωγή στις Θεολογικές Σχολές άπό ειδική κατηγορία.

Μέ τό νέο θεσμικό πλαίσιο δημιουργήθηκαν 14 Έκκλ. Λύκεια, τριετούς φοίτησης, σϋν ένας χρόνος προαιρετικής φοίτησης στήν Δ' τάξη, 4 Έκκλ. Γυμνάσια τριετούς φοίτησης καϊ 8 Μέσα Έκκλ. Φροντιστή ρ ία [44]. Στο τέλος τοϋ 1982 λειτουργούσαν τά Έκκλ. Φροντιστήρια (Γυμνάσια): Αθηνών (Νυκτερινό), Καλαμάτας, Καρδίτσας, Καρπάθου, Κατερίνης καϊ Φλώρινας, όπως καϊ τά Έκκλ. Γυμνάσια Ξάνθης, Πάτμου, Τήνου και Χανίων (10 Γυμνάσια). Τά Έκκλ. Λύκεια: Βελλάς [45], Βόλου [46], Καβάλας [47], Καρπενησίου, Κορίνθου [48], Λαμίας [49], Ξάνθης, Πάτμου [50], Πατρών [51]. Ριζαρείου, Τήνου [52], Φλώρινας, Χανίων [53] και τό Νυχτερινό Αθηνών [54] (14 Έκκλ. Λύκεια). Ή Άθωνιάδα Σχολή λειτουργεί μέ τη μορφή τοϋ παλαιού εξαταξίου Γυμνασίου. Τέλος ή Έκκλ. Παιδαγωγική Ακαδημία Βελλάς 13, ή Έκκλ. Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης [56] καϊ ή Ανωτέρα Έκκλ. Σχολή Αθηνών (Κηφισέ) [57]

(Συνεχίζεται)

42. Ό Καθηγ. Φυτράκης θεωρεί άτυχη τήν διάταξη του άρθρου 3, παρ. 3 τοϋ Π.Δ. 1025/77, μέ τήν όποια καταργήθηκαν τά Ανώτερα Έκκλ. Φροντιστήρια (Έκκλ. Παιδεία, σ. 21). Κρίση ή όποια θά μπορούσε νά θεωρηθεί μάλλον υπερβολική άν σκεφθούμε ότι ή χρηστική άξία τών Ανώτερων Έκκλ. Φροντιστηρίων είχε ουσιαστικά εκλείψει μέσα στά πλαίσια τών νέων νομοθετικών ρυθμίσεων.

43. Συνοψίζοντας ό Καθηγ. Βλάσιος Φειδάς θεωρεί τά ακόλουθα ώς τά βασικά σημεία πού επικεντρώθηκε ή Μεταρρύθμιση τής Έκκλ. εκπαίδευσης: 1. "Αφετηρία εισόδου σε κάθε τύπο Έκκλ. Σχολείου έγινε υποχρεωτικά τό 16 έτος ήλικίας. 2. Ώς βαοικός τύπος έκκλ. έκπαίδευσης επιλέχθηκε νά εΐναι τό Τετρατάξιο Έκκλ. Λύκειο. 3. Τό Έκκλ. Λύκειο έγινε πολυδύναμη εκπαιδευτική μονάδα μέ τή λειτουργία της Δ' τάξης. 4. Ενισχύθηκε ή στροφή τού κλήρου στήν Ανώτερη καί στήν Ανώτατη Θεολογική Παιδεία. 5. Δόθηκε λύση στό πρόβλημα τού κλήρου τών δυσπρόσιτων ενοριών. 6. Καταπολεμήθηκαν οί άσκοπες δαπάνες τής Εκκλησίας καί τής Πολιτείας (ΉΜεταρρύθμισις, σ. 12-14).

44. Γενικά γιά τήν έκκλ. εκπαίδευση βλ. ΡΕΠ 1 (1978), σ. 361-363. ΡΕΠ 2 (1981), σ. 653-655). 45. ΡΕΠ 4 (1988), σ. 391.

46. Τό σχολείο αύτό λειτούογησε γιά πριότη φορά τό 1978-79. ΡΕΠ 2 (1981), σ. 651-652. ΡΕΠ 3 (1984), σ. 387-388. ΡΕΠ 4 (1988), σ. 391-394.

47. Τό σχολείο αύτό λειτούργησε γιά πρώτη φορά τό 1978-79. ΡΕΠ 2 (1981), ο. 655.

48. Π. ΜΠΡΑΒΟΥ, Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου (ΕΣΚ), Αθήνα 1992. ΡΕΠ 3 (1984), σ. 386-387.

49. ΡΕΠ 4 (1988), σ. 402-404.

50. ΡΕΠ 2 (1981), σ. 649.

51. Τό σχολείο αύτό λειτούργησε γιά πρώτη φορά τό 1978-79. ΡΕΠ 2 (1981), σ. 655.

52. Τό σχολείο λειτούργησε γιά πρώτη φορά ώς Ανώτε¬ρο Έκκλ. Φροντιστήριο τό 1966-67. Τό 1971 μετετράπη σέ έπτατάςια Έκκλ. Σχολή. Άπό τό 1977 λειτουργεί ώς Έκκλ. Λύκειο, βλ. ΡΕΠ 2 (1981), σ. 649-651,

53. ΡΕΠ 4 (1988), σ. 394-399.

54. Τό σχολείο λειτούργησε γιά πρώτη φορά τό 1979-80. ΡΕΠ 2 (1981), σ. 655. ΡΕΠ 3 (1984), σ. 385-386.

55. ΡΕΠ 4 (1988), σ. 390.

56. ΡΕΠ 4 (1988), σ. 389.

57. Τό 1968 ιδρύθηκε στήν Τήνο Ανώτερο Ιερατικό Φροντιστήριο, τού οποίου τό πτυχίο παρείχε τό δικαίωμα προαγωγής στήν Α' Μισθολογική Κατηγορία. Τό 1972 μετονομάσθηκε σέ Σχολή Ιερατικών Σπουδών και μεταφέρθηκε στήν 'Αθήνα. Στό Ν. 476~(ΦΕΚ 308, τ. Α', 18.11.76) υπήχθη στό ΥΠ.Ε.Π.Θ. Μέ τό Π.Δ. 1025 (ΦΕΚ 344, τ. Α', 10.11.77) μετονομάσθηκε σέ Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Σήμερα ή Σχολή στεγάζεται στήν Κηφισιά, βλ. ΡΕΠ 2 (1981), σ. 648. ΡΕΠ 3 (1984), ο. 389.