Обсуждение статьи "АВВАКУМ КИПРСКИЙ"

Вы удалили:

ЗАЧЕМ?! Когда эта икона стоИт как иллюстрация в статье! Ну, ошибся в форматировании, забыл поставить прописную "Б" в начале и вообще подтянуть абзац к предыдущему! Разве не понятно?

В каком источнике указано, что икона "была также обретена"?

Я процитировал то. что сообщила мне в переписке на форуме Илич Нина - здесь, в первом же посте: https://drevo-info.ru/forum/topic/15870.html Сказано об обретении иконы не "также", но "после долгого забвения" - и совершенно понятно, что речь идёт о том же периоде, когда были обретены и мощи, или пускай даже о более позднем - это ничего по сути не меняет.

Источник Илич Нины - http://ermyinia.blogspot.com/2014/02/blog-post.html - в первом же абзаце на "А", посвящённом Аввакуму. Публикация ссылается на книгу: (сноска IX.) Архиепископ Макарий ΙΙΙ. Кипр — святой остров. Левкосия, 1997. На новогреческом языке. Для ссылок: Κύπρος ἡ ἁγία νῆσος. Λευκοσία, 1997. Σσ. 60.

Сама икна была найдена мною здесь: http://oymnostouparadisou.blogspot.com/2014/10/2.html Надпись на свитке частично читается - можете убедиться сами.

У нас принято обязательно указывать все использованные источники в самой статье. По Вашей редакции казалось, что икона была обретена вместе с мощами, однако это не так. Добавил информацию об иконе по греческому тексту, указанному в источниках. Надеюсь, ничего не переврал.

Я не могу судить - не с моим "знанием" греческого делать это. Но я, Александр Юрьевич, как раз боюсь, что переврали. "Монахиня Таисия", несмотря на её более чем сомнительную юрисдикцию, является высокопрофессиональным переводчиком с греческого, причём не только новогреческих, но и богослужебных текстов. И если она написала, что икона была "обретена" после периода забвения, то вряд ли она имела в виду "получена в дар" или "пожертвована". Икона, сами видите, старинная,судя пои всему, проведшая некоторое время не в лучших условиях хранения - где-нибудь в земле, что тоже говорит в пользу её нахождения. Более того, кто мог пожертвовать такую икону, как не тот, кто её нашёл где-то? Не на заказ же она написана!

Я бы опросил отозваться Олексія - во всяком случае, он единственный. к кому бы я обратился как к третейскому судье.

А почему бы и нет? Кроме того, в нижней части иконы отчетливо видны цифры 18..., можно предположить, что это год. Век совпадает с постройкой храма во Фтерикукди. В любом случае буду рад обоснованным поправкам.

Год - вот так, на поле, ближе к нижнему краю? Я бы скорее сказал, что это нечто вроде проставленного вручную инвентарного номера. Год написания иконы, если уж таковой встречается (на русских иконах бывает), то писан мастером аккуратно, а не небрежно, как здесь. Там есть ещё как минимум два знака - и я вижу их так: "18х??" - размер в сантиметрах!

Размеры указаны в греческом тексте: 0,95 Χ 0,167

Простите, а кто такая "Монахиня Таисия"? Им. ввиду мон. Кассия (Татьяна Сенина) или мон. Макария (Игнатьева)?

Пока нашел только упоминание об этом в статье д-ра Георгия Каккураса (как оказалось он религиозный инспектор министерства образования Кипра). См. журнал Ορθόδοξη Μαρτυρία, 2013, Αριθμός 101: Φθινόπωρο 2013, σ. 7-8: http://orthodoximartyria.com/periodiko.php.

В частности, в этой статье говорится о том, что после разграбления турками Каламифаса, жителями села был спасена Мега- икона пророка Аввакума, а вот Микра- икона с изображением святого Аввакума "появилась" только в 1840 году:

Полный текст статьи приведу в др. раз.

Второй абзац - это просто, дополнение информации о ктиторах, у которых могла хранится икона или которые могли приобрести ее (это на тот случай, если до 1989 она пребывала в забвении).

В итоге: ц. Св. Николая в Фтерекуди была построена в 1818, освещена в 1853. Первое пространное Житие преподобному был составлено ок. 1856. Маленькая икона датируется с 1840 года. Пока все (табличка "не беспокоить").

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΒΑΚΟΥΜ

Στό όρος τής Καλαμιθάσας, άπέναντι άπό τό χωριό Φτερικούδι τής Πιτσιλιάς, άσκήτευσε ό Κύπριος όσιος άσκητής Άββα­κούμ. Τά λιγοστά στοιχεία τοϋ βίου του όδήγησαν τό συγ­γραφέα - άντιγραφέα(;) τής Ακολουθίας του, ιερέα Χριστόδουλο Μαλουνταϊο (1856), νά σημειώσει στό σύντομο συ­ναξάρι του «δη κατά τήν ίστορίαν καί αυτός από τό τάγμα τών τριακοσίων 'Αλαμάνων ίσως υπήρχε» [1]. Αυτό βέβαια είναι «αδηλον».

Στό όρος λοιπόν τής Καλαμιθάσας, μέσα σέ άπομονωμένο σπήλαιο, στό πιό ψηλό του σημείο, έζησε ό Όσιος τή δύσκολη ζωή τών άσκητών καί τών Όσίων τής Όρθοδοξίας, «νηστείαις καί άκαταπαύστοις προσευχαϊς σχολάζων». \Ιδιαίτερα μάλιστα εξαίρεται ή άκτημοσύνη, ή τα­πείνωση καί ή γυμνότητα τοϋ Αγίου καί μάλιστα ότι «τώ κρύει τοϋ χειμώνος καί τώ καύσωνι τοϋ θέρους πιεζόμενος».

Ό Θεός, πού δοξάζει τούς άντιδοξάζοντας αυτόν μέ τά έργα καί τή βιοτή τους, έδωκε τή θεία χάρη στόν "Οσιο ώστε «καί απειρα θαύματα εκτελών μάλιστα εϊς τούς κωφεύοντας». Θεωρείται λοιπόν άπό τότε ό "Αγιος άπό τούς κατοίκους τής γύρω περιοχής ώς ό "Αγιος πού θερα­πεύει τήν κώφωση καί άνακουφίζει τούς πόνους τών αυτιών. Ή ζωή τοϋ Αγίου ήταν ενας συνεχής άγώνας πρός τήν τελειότητα μέσα άπό τήν ασκηση καί τήν προσφορά τής άγάπης του πρός τόν άνθρωπο. Έφθα­σε έτσι σέ βαθειά γεράματα καί είχε όσιακό καί εϊρηνικό τέλος. Οί κά­τοικοι τοϋ χωριοϋ τής Καλαμιθίας, μετά τό θάνατό του, έκτισαν πρός τι­μή του εκκλησία στήν όποία μάλιστα τοποθέτησαν καί τό λείψανό του. Καί τόν τιμοϋσαν «ψάλλοντες εν αυτή ύμνους καίώδάς αρμοδίους».

Στήν εϊσαγωγή τής πρώτης τυπωμένης έκδοσης τής Ακολουθίας τοϋ Αγίου, πού έχει κάνει ό Θεοχάρης Σχίζας [2], πληροφορούμαστε πώς ό "Οσιος Άββακούμ άρχικά άσκήτευσε σέ άπομονωμένο σπήλαιο στό ψηλότερο σημεϊο τοϋ όρους. "Οταν όμως οΙ κάτοικοι τοϋ χωριοϋ Καλαμιθάσα θά έκτιζαν νέο Ιερό ναό πρός τιμή τοϋ προφήτου Άββακούμ, ό "Οσιος κατέβηκε άπό τό άσκητήριό του γιά νά βοηθήσει κι εκεϊνος γιά τό σκοπό αυτό. Άπό τότε μετά τήν άποπεράτωσή του ό "Αγιος έμενε πιά κοντά στό ναό καί όταν πέθανε τάφηκε σ' αυτό.

Κατά τήν κατάληψη τής Κύπρου άπό τούς Τούρκους όπως καί αλλα χωριά έτσι καί ή Καλαμιθάσα καταστράφηκε. Μαζί καί ό ναός τών Προ­φήτου καί Όσίου Άββακούμ. Διασώθηκε όμως άπό κάποιο κάτοικο ή μεγάλη εϊκόνα τοϋ Προφήτου, ή όποία καί μεταφέρθηκε άργότερα στόό ναό τοϋ χωριοϋ Φτερικουδίου, τοϋ Αγίου Νικολάου. Σ' αυτόν υπάρχει άπό τό 1840 καί μικρή εικόνα τοϋ Όσίου Άββακούμ. Ό "Οσιος Άβ­βακούμ πανηγυρίζεται καί γιορτάζεται άπό τούς κατοίκους τοϋ Φτερικουδιοϋ καί τών χωριών της περιοχής στίς 2 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο.

Ανεύρεση τοϋ τάφου καί τών λειψάνων τοϋ Όσίου Άββακούμ. (Απόσπασμα τοϋ Πρωτ. Χαράλαμπου Κούρρη άπό τό περιοδικό «Πρός τό Φώς», πού εξέ­διδε ή Ιερά Μητρόπολη Μόρφου παλαιότερα (τ. 174, Δεκ. 1991).

"Οπως μοϋ άφηγήθηκε ή κα Νικολάου, όταν άρχισε νά χτίζεται ό νέος ναός, θά έχυναν τό σκυρόδεμα πάνω στόν τάφο τοϋ Αγίου, πού τούς ήταν άγνωστος. Αυτή επί μέρες έβλεπε ενα εφιαλτικό όνειρο: "Οτι δηλαδή τήν φυλάκιζαν σέ ενα στενό διάδρομο άπό μπετόν καί μόνο ενα πολύ μικρό παραθυράκι υπήρχε, πού εξέπεμπε φώς. Αυτό ήταν κατ αυτήν φανερό, ότι αν συνεχίζονταν οΙ εργασίες τοϋ γεμίσματος τών θε­μελίων θά φυλάκιζαν τόν τάφον τοϋ Αγίου. Μέ τήν επιμονή της έπει­σε τόν Ιερέα καί τήν Επιτροπή άνέγερσης τοϋ ναοϋ νά σκάψουν πιό κάτω. Πράγματι γιά μερικές μέρες έσκαψαν καί στίς 19 Ιουνίου 1989, όταν τό μεσημέρι κάθισαν νά ξεκουραστοϋν οΙ εργάτες, ό π. Ανδρέας (όπως ό ίδιος άφηγέϊται) πρόσεξε έκέϊπού έσκαβαν νά κινείται τό χώμα, σάν κάτι τό ζωντανό νά υπήρχε. Μέ συγκίνηση τότε πήγαν εκεί. Μετα­κίνησαν τό χώμα μέ προσοχή καί, «ώ τοϋ θαύματος», κάτω άπό αυτό, σέ λαξευτό σέ «καγιά» τάφο, βρισκόταν τό λείψανο τοϋ Αγίου στή βάση τοϋ βόρειου τοίχου τής παλιάς εκκλησίας.

Μέ συγκίνηση τότε μετακίνησαν τά λείψανα, τά όποϊα θαυματουργι­κά δέ διαλύθηκαν άπό τά πολλά χρόνια, καί τά εναπέθεσαν γιά προ­στασία σέ εϊδικό κιβώτιο, φυλάσσοντάς τα στόν κεντρικό ναό τοϋ Φτερικουδιοϋ.

ΟΙ εργασίες γιά τήν άνέγερση τοϋ ναοϋ προχώρησαν γρήγορα. Ο "Αγιος φώτισε πολλούς δωρητές, πού τούς ευεργέτησε μέ τά θαύματά του, καί τώρα όλοκληρωμένος ό ναός τοϋ Οσίου Αββακούμ τοϋ Κυ­πρίου κατέστη μεγάλο προσκυνηματικό μέρος γιά πάρα πολλούς πι­στούς».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

• 1. Κύπρια Μηναία, τ. Δ', Άκολουθίαι Δεκεμβρίου, έκδ. Ί. Αρχιεπισκοπής Κύπρου, 1997, σ. 13.
• 2. Θεοχάρη Γ. Σχίζα, «Ακολουθία τοϋ Προφήτου Άββακούμ καί τοϋ Όσίου Άββακούμ τοϋ εν τώ δρει τής Καλαμιθίας άσκήσαντος», Κυπριακαί Σπουδαί, 42 (1978), σ. 1-34.

[Автор статьи] Γιώργος Κάκκουρας, Θεολόγος, Διδάκτωρ Θεολογίας