|
(о днях памяти) На указанной выше странице между строк читаем:
"Η μνήμη του τιμάται στις 11 Οκτωβρίου και στις 15 Ιουνίου, την Τετάρτη της Διακαινησίμου μετά των Σιναϊτών Αγίων και στις 10 Ιουλίου μετά των Βατοπαιδινών Αγίων". (Его память празднуется 11 октября и 15 июня, а так же в среду Светлой Седмицы вместе с Собором всех преподобных на Горе Синай подвизавшихся и 10 июля вместе с Собором всех Ватопедских святых).
> 28 июня Савва Новый Ватопедский, Христа ради юродивый (1347)
(о расчетах даты смерти) На сайте интернет- издания Общества друзей Ватопедского монастыря "Пемптусия" размещена публикация в 2-х частях проф. Димитрия Цамиса (бывшего гражданского губернатора Афона):
В первой части указ. публикации читаем:
Ο Σάββας λοιπόν κατά τους υπολογισμούς αυτούς πέθανε επτά περίπου χρόνια μετά την αναχώρηση της αγιορείτικης πρεσβείας για την Κωνσταντινούπολη, δηλαδή το (1342+7=) 1349.
Ο Festugiere[41] δέχεται ως χρόνο θανάτου του οσίου το 1348, γιατί τοποθετεί τη σχετική με τον θάνατο του Σάββα προφητεία[42] το 1341. Από το κείμενο όμως του Βίου[43] φαίνεται ότι η προφητεία αυτή έγινε μάλλον λίγο πριν από την αναχώρηση της αγιορείτικης πρεσβείας από το Άγιον Όρος (23 Μαρτίου 1342) για την Κωνσταντινούπολη. Ο άγιος, σύμφωνα με τον υπολογισμό αυτό πέθανε το (1341+7=) 1348.
Ίσως ο Festugiere στους υπολογισμούς για τον καθορισμό του έτους θανάτου του οσίου επηρεάστηκε από το «αυτόθι»[44], που δεν το κατανόησε σαν τοπικό, αλλά σαν χρονικό επίρρημα και γι’ αυτό παρατηρεί[45]: «… il est dit aussi que Sabas aprophetise qu’il mourrait a ce moment- lameme(αυτόθι μεταλλάττει μακαρίως τον βίον…)». Υπέρ των υπολογισμών του Festugiere συνηγορεί η πληροφορία ότι ο Σάββας μετά την αποτυχία της αγιορείτικης πρεσβείας και την επιστροφή της (Φθινόπωρο του 1342) στο Άγιο Όρος, εγκαταβίωσε στη μονή του Χριστού της Χώρας[46], όπου πέρασε τα τελευταία έξη χρόνια της ζωής του[47]. Άρα, σύμφωνα με τον υπολογισμό αυτόν, που είναι ίσως ασφαλέστερος, ο Σάββας πέθανε το (1342+6=) 1348 και κατά πάσαν πιθανότητα τον χειμώνα του έτους αυτού ή στις αρχές του 1349.
На сайте "Афонит" пишут проще:
Кончина его последовала, как надо полагать, после 1347 года, ибо в январе сего года был низложен патриарх Иоанн Калека, а в мае возведен на патриарший трон Исидор митрополит Монемвасийский, также подвизавшийся вначале на святой Афонской Горе.
Источник: http://afonit.info/svyataya-gora/svyatye-afona/savva-vatopedskij
В любом случае, Житие прп. было составлено Филофеем Коккином в Гераклее между второй половиной 1349-го и до Пасхи 1350 года. Как пишет Д. Г. Цамис:
Εφόσον ο Βίος γράφηκε στην Ηράκλεια από το δεύτερο εξάμηνο του 1349 μέχρι το Πάσχα του 1350 και εκφωνήθηκε στη Θεσσαλονίκη, τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε μια επίσημη πανηγυρική εκδήλωση, που έγινε στην πόλη αυτή κατά το χρονικό αυτό διάστημα.
> После набега на Афон каталонских пиратов он отправился странствовать, достигнув Святой Земли. Там Савва принял подвиг юродства ради Христа.
> Прп. Саввы Ватопедского (1350; Греч.) и добавить что он - новый и юродивый
(о юродстве) Не подскажите "юродивый", это откуда? Филофей Коккин настаивал, что у прп. Саввы это было не юродство.
|