> > Вес авторитета сайтов и нехитрое рассуждение (греческое имя обычно должно оканчиваться на -ос а не на -ус) говорят в пользу ПЭ.
> Согласен.
Директор РГАДА Рыженков не согласен и, вслед за Половцовым, отождествляет Анастасия Михайлова из Наусы (Македония) и Анастасия из "Кондійскаго острова (почему и Кондоиди именовашеся)" :
"Анастасий Наусиос (Пауссиос) и Анастасий Кондоиди - одно и то же лицо, в монашестве Афанасий Грек, служивший учителем у детей Д. Кантемира и переселившийся в 1711 г. в Россию .."
См. Рыженков М. Р. Дмитрий Кантемир и его документальное наследие в Российском государственном архиве древних актов // Восточный архив Выпуск № 1 (25), 2012, C. 6-12: http://ivran.ru/f/Arhiv-Vostok-25-2012.pdf
Пока не нашел явную ссылку на Beneschevich V. N. Anastasios Nausios // Byzantinisch-neugriechische Jahrbücher. - 1933. Т. 10. Вып. 3-4. С. 351-368):
По замене:
1) "One such person was the aforementioned Anastasios Michail from Naousa, a very gifted scholar, who in the first decade of the eighteenth century made a name for himself in Germany and later in Russia. [77] ", см. Peter M. Doll, Anglicanism and Orthodoxy: 300 Years After the "Greek College" in Oxford, p. 283: http://books.google.com/books?id=J4ratGZ2Q7gC&pg=PA283
UPD:
2) Μετά δε τή νίκη του Μ. Πέτρου το 1709 έπί του Καρόλου IB' της Σουηδίας στην Poltava, οι ελπίδες για μελλοντική απελευθέρωση των 'Ορθοδόξων αυξήθηκαν σημαντικά. Με αφορμή τή νίκη αυτή ό 'Αναστάσιος Μιχαήλ ό Ναουσαΐος εκφώνησε έναν πανηγυρικό λόγο στή Μόσχα τήν ημέρα των Χριστουγέννων του 1709, ό όποιος τυπώθηκε το 1710 στο Amsterdam με τον τίτλο Βασιλικον Θέατρον [12]
Αρχικά, πρέπει να αναφερθεί δ 'Αναστάσιος Μιχαήλ, δ ικανότερος άπδ τους "Ελληνες φοιτητές στην Halle τήν περίοδο 1703-1707 [94] , δ όποιος είχε διατελέσει γραμματέας του εμπίστου του Μ. Πέτρου Δημητρίου Cantemir (1673-1723) [95], του πρίγκιπα της Μολδαβίας (1693, 1710-1711). Ό Cantemir ήταν πληθωρική προσωπικότητα μέ ποικίλα ενδιαφέροντα και πλούσιο συγγραφικό έργο[96] , δ όποιος το 1711 μετά τήν ήττα του Μ. Πέτρου είχε καταφύγει στή Ρωσία [97] . 'Αξιοσημείωτο είναι ότι τόσο ό 'Αναστάσιος Μιχαήλ γύρω στο 1706 [98] όσο και δ Cantemir το 1714 " είχαν γίνει μέλη της Berliner Sozietät der Wissenschaften. Ό 'Αναστάσιος φαίνεται ότι βρέθηκε για κάποιο διάστημα στή Ρωσία τον χειμώνα του 1709 (πρβλ. το έ'ργο του Βασιλικον Θέατρον) [100] , άλλα μετέβη εκεί ξανά το 1715 [101] . Ή δεύτερη μετάβαση του στή Ρωσία σχετιζόταν με τις προσπάθειες του Μ. Πέτρου για τη σλαβονική μετάφραση της 'Αγίας Γραφής και συνέπεσε με εκείνη του Έλλαδίου στή Ρωσία. Δεν αποκλείεται να μετέβησαν καί δύο μαζί στή Ρωσία, αν αναλογιστεί κανείς τις στενές φιλικές τους σχέσεις [102] . Ή μετέπειτα δράση του 'Αναστασίου στή Ρωσία μέχρι τον θάνατο του στις 11 Φεβρουαρίου τοΰ 1725 στο St. Petersburg ήταν σημαντική, αν λάβουμε υπόψη μας Οτι με απόφαση του Μ. Πέτρου στις 21 'Ιανουαρίου τοΰ 1722 ορίστηκε πάρεδρος της Συνόδου της ρωσικής 'Εκκλησίας [103] , παρά το γεγονός ότι δεν γνώριζε ρωσικά [104] . Γεγονός πάντως είναι οτι δεν γνωρίζουμε προς το παρόν τις μετέπειτα σχέσεις τοΰ 'Αναστασίου με τόν Έλλάδιο, ιδίως επί ρωσικού εδάφους. 'Αξίζει να αναφερθεί επίσης καί ό Άναστάσιος/Άθανάσιος Κοντοειδής (1677-1737), θειος τοΰ προαναφερθέντος γιατρού Παναγιώτη Κοντοειδή, τοΰ οποίου ή δράση ήταν σημαντική στή Ρωσία τήν περίοδο εκείνη [105]
Μακριδησ (1997). Στοιχεια για τισ Σχεσεισ του Αλεξανδρου Ελλαδιου με τη Ρωσια. Μνήμων, 19, σσ. 14, 19, 32-33, http://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/mnimon/article...pdf
|